ಮೌನ ಮುರಿಯುವ ಮಾತು ಬೇಡವಾಗಿದೆ ಮನಕೆ ಏಕೋ ನಾನರಿಯೆ ಗೆಳೆಯ
ಮಾತಾಡಿ ಮುಗಿಸುವ ಆತುರ ಬೇಡ,
ಮನದಲ್ಲೇ ಇರಲಿ ಅಂತರಾಳದ ಆಸೆಗಳು, ಮಾತುಗಳು...
ನಿನ್ನ ಅಂತರಾಳದ ದನಿಯ ನಾ ತಿಳಿಯಲಾರೆ ನೀ ಮಾತನಾಡದಿದ್ದರೆ,
ಮಾತಾಡು ಬಾಲೆ, ನಿನ್ನ ಗೆಳೆಯ ಮೂಕ
ಮಾತಾಡು ಬಾಲೆ, ನಿನ್ನ ಗೆಳೆಯ ಮೂಕ
ಮಾತಾಡಿ ಮುಗಿಸುವ ಆತುರ ಬೇಡ,
ಮನದಲ್ಲೇ ಇರಲಿ ಅಂತರಾಳದ ಆಸೆಗಳು, ಮಾತುಗಳು...
ನಿನ್ನ ಅಂತರಾಳವು ಚಿನ್ನದ ಗಣಿ ಬಾಲೆ,
ಎಷ್ಟು ಅಗೆದರೂ ನನಗೆ ದೊರೆವುದೆ ಚಿನ್ನ...
ಅದೆಂದಿಗೂ ಮುಗಿಯದು.. ಮಾತಾಡು ಗೆಳತಿ...
ನನಗೆ ಚಿನ್ನದ ಮೋಹ!!!
ಎಷ್ಟು ಅಗೆದರೂ ನನಗೆ ದೊರೆವುದೆ ಚಿನ್ನ...
ಅದೆಂದಿಗೂ ಮುಗಿಯದು.. ಮಾತಾಡು ಗೆಳತಿ...
ನನಗೆ ಚಿನ್ನದ ಮೋಹ!!!
ಬಾಲೆಯ ಮನಸ್ಸು ಚಿನ್ನವಲ್ಲ... ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಹೂವಿದ್ದಂತೆ...
ಎಲ್ಲ ಕಾಲದಲ್ಲೂ ಅರಳುವುದಿಲ್ಲ...
ಕೆಲ ಹೂವು ಮುಡಿಗೆ... ಕೆಲವು ದೇವರಿಗೆ...
ನಾನಾವ ಹೂವೆಂದು ಅರಿಯದೇ... ಅರಸುತಿಹೆನು ಗೆಳೆಯ!!!
ಎಲ್ಲ ಕಾಲದಲ್ಲೂ ಅರಳುವುದಿಲ್ಲ...
ಕೆಲ ಹೂವು ಮುಡಿಗೆ... ಕೆಲವು ದೇವರಿಗೆ...
ನಾನಾವ ಹೂವೆಂದು ಅರಿಯದೇ... ಅರಸುತಿಹೆನು ಗೆಳೆಯ!!!
ಮಲ್ಲಿಗೆಯು ಮುಡಿದರೆ ಪತಿ ದೇವರಿಗೆ,
ಚೆಲ್ಲಿದರೆ ಜಗವನಾಳುವ ದೇವರಿಗೆ...
ಎಲ್ಲೇ ಆದರು ದೇವರ ಪೂಜೆಗೆ ಅಲ್ಲವೇ??
ತನಗಾಗಿ ಬದುಕದ ಮಲ್ಲಿಗೆಯು ನಾನು...
ಯಾವ ದೇವರು ಬಂದು ಹರಸಿಯಾನು ನನ್ನ?
ಏಕೆಂದರೆ ಅವನೆಂದೂ ಸವಿದಿಲ್ಲ,
ನಿನ್ನ ಮಾತಿನ ಮುತ್ತಿನ ಸವಿ, ನಿನ್ನ ಅಧರಗಳ ಸಿಹಿ ಮಕರಂದದ ಸವಿ ನಿನಗೇನು ಗೊತ್ತು??
ದಿನವೂ ನಿನ್ನ ನೋಡಿ ಮನದಲ್ಲೇ ನಿನ್ನ ಮುದ್ದಿಸುವ ನನಗೆ ಗೊತ್ತು ಅದರ ಸುಖ...
ನಾನೇನು ಕಮ್ಮಿ ಇಲ್ಲ ನಿನಗಿಂತ,
ನಿನ್ನ ಕುಡಿ ಮೀಸೇಯು ನನ್ನ ಆಕರ್ಶಿಸಿದೆ,
ನಿನ್ನ ನಿಲುವು ನನ್ನನ್ನು ಮೂಕಳನ್ನಾಗಿಸಿ ನಿನ್ನನ್ನೇ ನೋಡಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿ,
ವರಿಸಿದರೆ ನಿನ್ನನ್ನೇ ಎಂಬ ಆಸೆಯ ಗಿಡಕೆ ನೀರೆರೆಸಿ ಮರವಾಗಿಸಿದೆ
ನಿನ್ನ ಹಣೆಯ ಸೂರ್ಯನ ಚುಂಬಿಸುವ ಆಸೆ,
ನಿನ್ನ ಬೆವರ ಹನಿಯ ಮುತ್ತಾಗಿಸುವ ಆಸೆ,
ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಕದನದಿ ಕದಿಯುವ ಆಸೆ,
ಏನೆಂದು ನಾ ಹೇಳಲಿ, ನಿನ್ನೊಡಲ ಕಡಲಲ್ಲಿ ನಾ ಈಜುವ ಆಸೆ...
ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಹೀಗೆ, ಒಬ್ಬರು ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಗಾಗಿ ಬದುಕಿದರೆ ಬಾಲೆಷ್ಟು ಚೆನ್ನ ಅಲ್ಲವೇ ಚಿನ್ನ??
ಚೆಲ್ಲಿದರೆ ಜಗವನಾಳುವ ದೇವರಿಗೆ...
ಎಲ್ಲೇ ಆದರು ದೇವರ ಪೂಜೆಗೆ ಅಲ್ಲವೇ??
ತನಗಾಗಿ ಬದುಕದ ಮಲ್ಲಿಗೆಯು ನಾನು...
ಯಾವ ದೇವರು ಬಂದು ಹರಸಿಯಾನು ನನ್ನ?
ಬಳ್ಳಿಯೂ ತನಗಾಗಿ ಬದುಕದು...
ಬಿಸಿಲ ಬೇಗೆಯ ತಡೆದು, ಚಳಿ ಗಾಳಿಯ ತೀರಿ,
ಆ ತುಂತುರು ಹನಿಯಯಲಿ ನೆನೆದು, ತನ್ನ ಕನಸುಗಳ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡು,
ಅದಕೆ ಹೂವಿನ ರೂಪವ ಕೊಟ್ಟು, ಅದಕಾಗಿ ಬದುಕುವುದು ಬಳ್ಳಿ...
ಹೂವಿಗೆ ಅದರ ಅರಿವಾದರೂ ಇಲ್ಲವೇ ಬಾಲೆ??
ಹೂವು ನಾನಾದರೆ?? ಬಳ್ಳಿ ನೀನಾ??
ನಿನ್ನ ತುಂಬ ತಬ್ಬಿ, ಹರಡಿ,
ಸುವಾಸನೆಯ ತಂಗಾಳಿಯಾಗ ಬಯಸುವೆ ನಲ್ಲ..
ಆ ಅರ್ಹತೆ ನನಗಿದೆಯೇ??
ಮಧುಕರನಿಗೇನು ಗೊತ್ತು, ಮಧುವಿನ ಸಿಹಿ??ಬಿಸಿಲ ಬೇಗೆಯ ತಡೆದು, ಚಳಿ ಗಾಳಿಯ ತೀರಿ,
ಆ ತುಂತುರು ಹನಿಯಯಲಿ ನೆನೆದು, ತನ್ನ ಕನಸುಗಳ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡು,
ಅದಕೆ ಹೂವಿನ ರೂಪವ ಕೊಟ್ಟು, ಅದಕಾಗಿ ಬದುಕುವುದು ಬಳ್ಳಿ...
ಹೂವಿಗೆ ಅದರ ಅರಿವಾದರೂ ಇಲ್ಲವೇ ಬಾಲೆ??
ಹೂವು ನಾನಾದರೆ?? ಬಳ್ಳಿ ನೀನಾ??
ನಿನ್ನ ತುಂಬ ತಬ್ಬಿ, ಹರಡಿ,
ಸುವಾಸನೆಯ ತಂಗಾಳಿಯಾಗ ಬಯಸುವೆ ನಲ್ಲ..
ಆ ಅರ್ಹತೆ ನನಗಿದೆಯೇ??
ಏಕೆಂದರೆ ಅವನೆಂದೂ ಸವಿದಿಲ್ಲ,
ನಿನ್ನ ಮಾತಿನ ಮುತ್ತಿನ ಸವಿ, ನಿನ್ನ ಅಧರಗಳ ಸಿಹಿ ಮಕರಂದದ ಸವಿ ನಿನಗೇನು ಗೊತ್ತು??
ದಿನವೂ ನಿನ್ನ ನೋಡಿ ಮನದಲ್ಲೇ ನಿನ್ನ ಮುದ್ದಿಸುವ ನನಗೆ ಗೊತ್ತು ಅದರ ಸುಖ...
ನಾನೇನು ಕಮ್ಮಿ ಇಲ್ಲ ನಿನಗಿಂತ,
ನಿನ್ನ ಕುಡಿ ಮೀಸೇಯು ನನ್ನ ಆಕರ್ಶಿಸಿದೆ,
ನಿನ್ನ ನಿಲುವು ನನ್ನನ್ನು ಮೂಕಳನ್ನಾಗಿಸಿ ನಿನ್ನನ್ನೇ ನೋಡಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿ,
ವರಿಸಿದರೆ ನಿನ್ನನ್ನೇ ಎಂಬ ಆಸೆಯ ಗಿಡಕೆ ನೀರೆರೆಸಿ ಮರವಾಗಿಸಿದೆ
ನಿನ್ನ ಹಣೆಯ ಸೂರ್ಯನ ಚುಂಬಿಸುವ ಆಸೆ,
ನಿನ್ನ ಬೆವರ ಹನಿಯ ಮುತ್ತಾಗಿಸುವ ಆಸೆ,
ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಕದನದಿ ಕದಿಯುವ ಆಸೆ,
ಏನೆಂದು ನಾ ಹೇಳಲಿ, ನಿನ್ನೊಡಲ ಕಡಲಲ್ಲಿ ನಾ ಈಜುವ ಆಸೆ...
ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಹೀಗೆ, ಒಬ್ಬರು ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಗಾಗಿ ಬದುಕಿದರೆ ಬಾಲೆಷ್ಟು ಚೆನ್ನ ಅಲ್ಲವೇ ಚಿನ್ನ??