ಮೌನ

ಇಂದೇಕೋ ಎಲ್ಲವೂ ಗೌಣ

ಕಣ್ಣಿನ ಮಾತನು ಅರಿವ ಮನವಿದ್ದರೂ ಬೇಡವಾದ ಗಾನ

ಬೇರೆ ನೋವಿಗೆ ಎಡೆ ಮಾಡದೆ ಇರುವ ನಿರ್ಭಾವುಕ ಯಾನದ ಕಾರಣವ ಹುಡುಕ ಹೊರಟರೆ ಎಲ್ಲವೂ ಹಳೆಯವೇ, ಹೊಸದೇನು ಇಲ್ಲವೇ?

ಬೇಸರಕ್ಕೂ ಬೇಸರಿಕೆ ಮೂಡಿಸಿದೆನೆ ನಾನು?

ಅರ್ಥವಿರದ ಕನಸೊಂದು ಕಾಡಿದೆ, ನಾನು ಇಂದಿನವಳಲ್ಲ ಎಂದು ಅದೇ ಸಾರಿದೆ

ಅದೇ ಪಾತ್ರಗಳು ಮರುಕಳಿಸಿವೆ ಇಲ್ಲಿಯೂ, ಬೇರೆ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ, ಬೇರೆ ಧಾವಿನಲಿ

ಈ ಕೂಡುವ ಕಳೆಯುವ ಲೆಕ್ಕ್ಹವೇ ಬೇಡ,
ಮೌನದಾಚೆಯ ಮೌನವ ಬಯಸಿ ನಾನೊಬ್ಬಳೆ ಹೋಗಲಾರೆನೆ ಸಾಗರದ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ಕೂತು ಅಲೆಗಳ ನೋಡಲು?

ಎಲ್ಲವೂ ಸರಿಯಾಗಿದೆ ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಂದು ನೋವು ಮೈ ಮನಸ್ಸನ್ನು ತುಂಬುತ್ತೆ

ನಿರರ್ಥಕ ಪ್ರಯತ್ನಗಳ ಮಡುವಿನಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೇನೆ, ಎನಿತು ಸಿಕ್ಕೀತು ನನಗೆ ಮುಕ್ತಿ?